Küçük bir çocuğun masum gözleri, dünyayı keşfederken maruz kaldığı acılara tanıklık eder. Beş yaşındaki bu çocuk, bir sabah aniden başlayıveren şiddetli kulak ağrısıyla uyanmıştı. Ağrının dayanılmaz noktaya ulaşmasıyla, çaresizlik içinde annesine başvurmuştu. Annesi, çocuğun kulaklarını dikkatli bir şekilde incelemeye çalıştı ama onun sesi, derin bir korkunun habercisiydi; içinde bir şey olduğunu ısrarla söylüyordu. Küçük bedeninin yaşadığı bu tuhaf ve rahatsız edici durum, ailede paniğe yol açtı. Nihayetinde, doktorun kapısını çaldılar ve korkuyla dolu gözlerle beklemeye başladılar. Doktorun muayene odasına girmesiyle, olayın ciddiyeti yavaş yavaş anlaşıldı. Ancak beklenmedik bir şey, doktorun ifadesini aydınlattı; bu durum yalnızca fiziksel değil, psikolojik bir gerilimle de doluydu.
Sonunda, doktorun yüzündeki dehşet dolu ifade, ailenin kalbinde tarifsiz bir korku yarattı. Çocuk, gözleriyle masumiyetini koruyarak, bir bilmeceyi çözmeye çalışıyormuş gibi bakıyordu. İçinde ne olduğunu bilmeden, bir tür bilinçsizlikle yaşanan bu durum, hem doktoru hem de aileyi derin bir çaresizliğe sürükledi. Gerçekten de, çocukların dünyası birçok gizemle doluydu ve bu gizemlerin bazıları zorlu ve korkutucu olabiliyordu. Bu anın sonunda, herkesin aklında bir soru belirdi: Çocukların hayal gücü, bazen gerçeklerden daha korkutucu olabilir mi? O an, çocukluk masumiyetinin yanında, hayatın ne denli karmaşık ve bilinmezlerle dolu olduğunu bir kez daha hatırlattı. Her bireyin yaşadığı bu tür deneyimler, insanı derin düşüncelere sevk ederken, aynı zamanda insan ruhunun dayanıklılığını da gözler önüne seriyordu. Belki de, bu olay, sıradan bir hastalıktan daha fazlasıydı ve hayatın getirdiği zorlukların ne kadar derin olduğunu anlama fırsatıydı.