Eşim Vefat Ettikten Sonra

İsmim Şüheda; Yaşım daha gençti, Eşimi kaybettikten sonra sonra çocuklarıma bakabilmek amacıyla evimizin önündeki bahçeye mevsimlik sebzeler dikip piyasada satmaya başlamıştım. Tek isteğim hayat sürdüğümüz fakir yaşamı çocuklarımın da yaşamamasıydı. Bu yüzden onların okuyup meslek sahibi olmasını o kadar istiyordum ki. Sabah erkenden kalkıp evde kalan birkaç parça kahvaltılığı çocuklarıma hazırlar, önlüklerinin ceplerine de 4 – 5 lira , öğle yemeğinde simit alabilmeleri amacıyla koyardım. her sabah evden çıkar piyasaya giderdim. Bir sabah kalktığımda, gene fırından yarı parasına aldığım 1 bayat ekmeği kestim, ufak bir parça peynir ve 10 kadar zeytini ekmeğin yanına katık olarak koydum, O sırada 10 yaşındaki oğlum Veysel uyanmıştı. Bir an bana baktı. Üzerimde sonsuz yaması olan eteğim ve son derece eski olan hırkamı araştırdı uzun uzun. tam gene önlüklerine 5 lira koyup kapıdan çıkacakken, – “O paraları bize verme annecim. Kendin amacıyla biriktir. Bak eteğin ve hırkan çok eskimiş. Hem sen namacıyla hiç kendisine bir şey almıyorsun da, olan paranı da bize veriyorsun? ” dediğinde, gözyaşlarım yanaklarımdan süzülmeye başlamıştı göstermek istemedim oğluma. Ve biraz kızmış gibi yaparak, -“Hadi hadi çok konuşma. Anneler çocuklarını çok severler. O yüzden her şeyin en güzelini çocukları giysin isterler. Şimdi kardeşini de uyandırıp kahvaltınızı yapın. Sonra doğru okula“ dedim . Piyasa yerine gidene kadarda oğlumun yolda söyledikleri aklıma geldikçe gözyaşlarımı tutamıyor durup durup ağlıyordum sonra olanlar ise……Devamı diğer sayfada g’örselle devam edin.