Kocam Çok fazla şey yapıyorsun Bir hizmetçi tutalım. Annemin arkadaşının

Kocam “Çok fazla şey yapıyorsun,Bir hizmetçi tutalım. Annemin arkadaşının kızı iş arıyor.”Neyse temizlikçiyi tuttuk.
Eve akşam 6’da geldim ve temizlikçinin ıslak saçlarıyla gördüm. Çocuklardan birinin üzerine süt döktüğünü ve onlar uyurken duş almak zorunda olduğunu söyledi.
Ama sonra başka bir şey daha fark ettim – kocam da evdeydi. İşte olması gerekiyordu.
İç güdülerim hemen bana bir şeylerin yanlış olduğunu söyledi. Ertesi sabah eski dadı kameramızı çıkardım ve dışarı çıkmadan önce gizlice oturma odasına kurdum.
Bir saatten az bir süre sonra, yayını kontrol ettim… ve “iş için çıkan” kocamı eve gizlice girerken gördüm.
Ama sonra gördüklerim hiç de beklediğim gibi değildi.Kamerada gördüğüm sahne, içime bir kor gibi oturdu… ama sandığım ihanetten çok daha farklı, çok daha derin bir şeydi.
Kocam, sessizce içeri süzüldü. Ayakkabılarını bile çıkarmadan doğruca oturma odasındaki vitrine yöneldi. Vitrinin arkasındaki küçük çekmeceyi açtı ve içinden eski, yıpranmış bir not defteri çıkardı. Onu göğsüne bastırıp birkaç saniye orada öylece durdu. Sonra kanepeye oturdu. Başını ellerinin arasına aldı.
O an yüzünde ilk defa yıllardır görmediğim bir ifade vardı: suçluluk. Ama aynı zamanda… derin bir keder.
Temizlikçi henüz ortalarda yoktu. Kocam bir şeyler fısıldamaya başladı. Kameranın sesi zayıftı ama zorlanarak duyabildim:
“Bunu sana anlatmalıydım… ama doğru zaman hiç olmadı. Şimdi her şey daha da karmaşık…”
Ne anlatacaktı? Kime sesleniyordu?
Bir süre sonra temizlikçi odaya girdi. Saçları kuru, üzerinde başka kıyafetler vardı. Kocam hemen ayağa kalktı. İkisi de sessizdi. Aralarında romantik hiçbir şey yoktu—ama o sessizlik, tuhaf bir yakınlık taşıyordu. Sanki yıllardır konuşulmayan bir konunun eşiğindeydiler.
Kız usulca konuştu:
“Ne zaman söyleyeceksin?”
Kocam cevap verdi:
“Henüz hazır değil. O bir yıkım olur.”
Bir yıkım mı? Ne yıkımı?
Kız devam etti:
“O senin kızın olduğunu bilmeden büyüyor. Yıllarca annenin yanında kaldım. Artık gerçeği bilmeli.”
Kanım dondu.
Temizlikçi… kocamın kızı mıydı?
Yani başka bir kadından olan çocuğu?
Benimle evlenmeden önceki bir ilişki mi? Yoksa ben bilmeden bir ihanetten mi doğmuştu bu çocuk?
Birden, içimdeki öfke yerini başka bir duyguya bıraktı: şaşkınlık, kafa karışıklığı, ihanet ve acı.
Ama aynı zamanda, kocamın o kırılmış halini izlerken… bir parça merhamet.