Doktorlar, üç aydır komada olan bir kadını makineden ayırmaya karar verdiler:

Doktorlar, üç aydır komada olan bir kadını makineden ayırmaya karar verdiler: kocası veda etmek için zaman istedi, eğildi ve kulağına korkunç bir şey fısıldadı
Koğuş sessizdi. Sadece makinelerin düzenli bip sesi ve gece lambasının loş ışığı duyuluyordu. Kadın neredeyse üç aydır hareketsiz yatıyordu. Kocası her gün geliyor, elini tutuyor, başını yanındaki yastığa koyuyor ve sevgi dolu sözler fısıldıyordu. Herkes için bir bağlılık örneğiydi.
Doktorlar ona hiçbir umut kalmadığını, karısının vücudunun yavaş yavaş zayıfladığını ve bir karar verilmesi gerektiğini söylediklerinde gözyaşlarına boğuldu.
Kadının dudaklarındaki titreme birkaç saniye sürdü, sonra geçti. Adam monitördeki kalp ritmine göz attı. Hâlâ sabit, hâlâ düzenliydi. Yutkundu.
“Sana yalan söyledim,” dedi kısık bir sesle. “Kazadan hemen önce arabadan atlayan bendim. Ve… seni öylece orada bıraktım.”
Kendi itirafı adamın içini delik deşik ediyordu. Ellerini başının arasına aldı, dizlerinin üzerine çöktü.
“Ama bunu ben istemedim. Beni tehdit ettiler. Eğer konuşursam, seni bitireceklerini söylediler. O gece arabada sadece biz yoktuk, Elif…”
Birden, monitör bipledi. Bir kez. Uzun zamandır sabit olan çizgide aniden bir değişim oldu.
Adam irkilip ayağa fırladı. Elif’in göz kapakları hafifçe kımıldadı. Adam ona yaklaştı, yüzüne baktı. Ve o anda, yıllardır görmediği o tanıdık bakışın geri döndüğünü fark etti.
Elif’in gözleri yavaşça aralandı. Zayıf ama belirgin bir fısıltı duyuldu: