Doktorlar kadını yaşam destek ünitesinden çıkarmaya karar verdi

“Üzgünüm efendim” dedi doktor sessizce, “ama karınız muhtemelen bir daha asla uyanmayacak. ” Çok fazla kilo alıyor. Cihazları kapatabilmemiz için belgeleri imzalamalıyız.
Gözyaşlarını tutmak için mücadele eden adam, karısına baktı.
– Doktor … ama belki küçük bir şans vardır? Belki biraz daha beklemeliyiz?
Doktor başını salladı.
– Hiç mantıklı değil. Sadece ekipmanla nefes alıyor. Acını anlayabiliyorum.. Ama inan bana, o daha da hasta. Gitmesine izin vermelisin.
Bu kelimeler bir cümle gibiydi. Onu dünyadaki her şeyden çok seviyordu. Kazadan sonra hayatı sonsuza kadar değişti. Yaklaşık iki ay boyunca yatağından ayrılmadı – geceyi odada geçirdi, elini tuttu, çocuklardan, evden, onu bekleyen hayattan bahsetti.
İki oğul evde sıkılmış, her gün sormuşlar:
– Baba, annem uyanacak mı? Bize geri dönecek mi?
Ve gözyaşlarını silerek cevap verdi:
– Elbette çocuklar, inanmak zorundayız.
Ama inanç giderek zayıflıyordu. Ve doktorların son kararını verdiği gün geldi çattı. Adam kağıtları imzalamış elleri titrese de kalemi zor tutacak kadar. Cihazlar kapalı. Odada çınlayan bir sinyal dağıtıldı ve sessizlik dayanılmaz hale geldi.
Karısının eline sımsıkı sarıldı, parmaklarını dudaklarıyla sıktı ve fısıldadı:
— Seni her zaman seveceğim. Sen en iyi eş ve annesin. Dinlen canım. Çocuklarımıza ne kadar harika bir anneleri olduğunu söyleyeceğim.
Onun alnını öpmek için eğildi… ve birden ölçtü. Gözleri dehşetle genişledi. Bir erkek buna dikkat eder.Kadın nefes almaya devam etti. İlk başta zar zor fark ediliyor, sonra daha derin, sanki ciğerleri hayata giden yolu bulmuş gibi. Cihazlar birkaç dakikadır kapalıydı ama göğüsleri nefes almasıyla birlikte yükseldi ve zamanla battı.
— Bu… imkansız… — doktorlardan birini fısıldadı.Ama bu bir gerçekti. Kendi başına nefes aldı. Bunun tek bir anlamı vardı: Vücudu mücadele etti, pes etmedi.
Adam ağladı, ona sarıldı ve ismiyle seslendi.
— Canım, beni duyuyor musun? Geri döndün… Güçlü olduğunu biliyordum. İnandım!
Doktorlar acilen resüsitasyon işlemlerine başladı ve göstergeleri kontrol etti. Ve onu uzun ve zorlu bir rehabilitasyon beklese de bir mucize gerçekleşti: kadın hayata döndü.
Birkaç hafta sonra ilk kez gözlerini açtı. Bakışları zayıftı ama en önemli şey onun içinde parlıyordu — o yakınlardaydı.
Adam elini tuttu ve gözyaşları içinde gülümsedi: