Ayrılmak üzere arkasını döndüğünde, yumuşak bir ses onu durdurdu. Rüzgar değil, daha yakın bir şey.
Bankın yakınında, ağaçların altında, ince bir battaniyeye sarılı küçük bir figür vardı. Bir çocuk. Yalnız. Göğsüne yakın bir şey tutuyordu. Çocuk kıpırdandı, yavaşça gözlerini açtı… ve fısıldadı:
“Özür dilerim, anne… Uyuyakalmak istememiştim.”
Andrew dondu.
Anne?.Nasıl yani bu kadın annen mi diye sordu…U-st.ekı G’or-s.el-d.en Dıger S-ayfaya G-e.c.ıp H’@berin De’v@mı-nı O’kuy@bilirsiniz.
Üstteki Resimden Diğer Sayfaya Geçiş Yaparak Haberin Devamını Okuyabilirsiniz..