Annesi ve Babasından Gelen Tek Bir Cümle

Annesi ve Babasından Gelen Tek Bir Cümle Emily’yi Dilsiz Bıraktı. Çocuklarını Yıllarca Tek Başına Büyüttükten Sonra, Oğlundan Gelen Tek Bir Soğuk Cümle Her Şeyi Parçaladı Henüz 20 yaşındayken, Kaliforniya’daki bir halk eğitim merkezinde muhasebe ikinci sınıf öğrencisi olan Emily, yol kenarındaki bir lokantada yarı zamanlı çalışırken tanıştığı Arkansaslı sessiz bir inşaat işçisi olan Jason’a aşık oldu. İlişkileri kısa ama yoğundu. Hamile olduğunu öğrendiğinde, Jason onu evine götürüp onunla evlenmeye söz verdi. Emily ona inandı. Ama ailesini ziyaret etmesi dünyasını yerle bir etti. Jason’ın ailesi soğuk ve yargılayıcıydı. Hamile olduğunu öğrendiklerinde annesi, “Günümüzdeki kızlarda hiç utanma yok. Jason’ın bebeği olduğunu nasıl bilebiliriz ki?” dedi. Bu tek cümle, Emily’nin sahip olduğu tüm umutları yok etmeye yetti. Sessizce geri döndüler. Kısa süre sonra Jason ondan kaçınmaya başladı; hep aynı bahaneyle: “Ailem henüz anlaşmadı. Bana biraz daha zaman verin.” Üç ay geçti. Emily’nin karnı büyüdü ama Jason’ın varlığı soldu. Yağmurlu bir akşama kadar, bir arkadaşından telefon geldi. “Emily… Jason yeni evlendi. Arkansas’ta. Ailesinin uzun zaman önce seçtiği biriyle.” Ağlamadı. Çığlık atmadı. Sadece eşyalarını toplayıp sessizce kasabadan ayrıldı. Doğmamış çocuğunu ve ihanet dolu yüreğini taşıyarak Emily, Fresno’nun eteklerindeki küçük bir kasabada her şeye yeniden başladı. Orada, fırtınalı bir havada küçük bir kiralık odada tek başına doğum yaptı. Çocuğa Noah adını verdi; yeni başlangıcı. On yedi yıl geçti. Emily, Noah’ı tek başına büyüttü, Jason’dan bir kez bile bahsetmedi. Uzun saatler çalıştı, son kuruşunu biriktirdi ve oğluna verebileceği her şeyi verdi. Sonra, Haziran ayının yağmurlu bir öğleden sonrasında, Santa Rosa sokakları sis perdesinin ardında bulanıklaşırken, Emily Noah’ın lisesinin önünde durmuş, gözlerindeki o tanıdık bakışla Noah’ın çıkışını izliyordu. On yedi yıllık sessizlik. On yedi yıllık cevapsız acı. Şimdi, gerçek yeniden yüzeye çıkmak üzereydi.