Bir Marketteydim

Dedim ki: ‘’Ablacım. Bugün benim de kızımın doğum günü. Ama ben işim gereği başka şehirdeyim şu an. Bu gece onun yanında olamayacağım. Ne olur bana izin ver de gönlüm ferahlasın. Bu pastayı ben alayım senin kızında doğum günü kutlasın. Allah rızası için bu kardeşini geri çevirme. Sende beni sevindirmiş olursun böylece’’.
Çok itiraz etse de ısrarlarıma dayanamadı. ‘’Borç olarak alırım. Eşinizin telefonunu yazın bir kağıda. En kısa zamanda ödemek için onu ararım’’ dedi. Tamam dedim. Kasadaki bayandan bir kağıt istedim. Kağıda da ‘’Sıradaki Adam’’ yazıp geçtim. Çünkü ben bu iyiliği bana nasip eden Allah’a borç vermiştim. Kavga gürültüde olsa şirketimin bana yemek yemem için vermiş olduğu aylık 750 TL’lik yemek kartını, bir miktar parayı, kadına yazdığım o küçük kağıdı ve EN önemlisi doğum günü pastasını ablaya verdim. Kızınıza da sakın başkası aldı demeyin, onu mahçup etmeyin diye de tembihledim. Çıktık marketten. Arkadan sesler geliyordu…Çıktık marketten. Arkadan sevinç çığlıkları geliyordu ben arabama yürürken. Dönüp bakmadım, bakamadım. Çünkü hüngür hüngür ağlamaktaydım. Gerçekten bugün benimde kızımın da doğum günüydü. Ama o 2 yıl önce bugün yani doğum gününde toprağa gömülmüştü. Allah sana rahmet eylesin canım kızım. Sana kavuşacağımız günleri tek tek saymaktayım. Sen vefat etmiş olsan bile ben senin hala babanım…. (alıntı)