Safran adını verdiği devasa bir pythonu evinde besliyordu

üç yıl olmuştu, evcil olmuştu gibi görünüyordu. Ailesi sürekli uyarmıştı: “Dikkat et, bu bir yırtıcı.” Ama o hep gülümseyerek, “O beni sever, bana zarar vermez,” derdi.
Zamanla Python garip davranmaya başladı: yemeyi kesti, geceleri teraryumdan çıkıp bedenine sarıldı, gövdesini beline doladı, göğsüyle karın arasına kıvrıldı. Türettiği bu temas, ilk başta huzur verici gibiydi; ama göğüs kafesinin yükselip alçalmasıyla her gece biraz daha baskı hissetmeye başladı.