Yanlışlıkla esim ve annemi arasında geçen bir konuşmaya kulak misafiri oldum

Eve erken döndüğüm o gün, içeri girdiğimde ev sessizdi. Anahtarımı sessizce bıraktım ve üzerimi değiştirmek için odaya yöneldim. Kapıyı araladığımda içeriden gelen fısıltılar dikkatimi çekti.
Odamın kapısı hafif aralıktı ve içeride kocamla annemin konuştuğunu duydum. Ne olduğunu tam anlayamadan birkaç saniye boyunca hareketsiz kaldım. Ses tonları yükselecek gibi olmasa da, belli ki ciddi bir şey konuşuyorlardı. Adım atmadan önce kulak kesildim. Kocamın sesi endişeli, annemin sesi ise sanki ısrarcı bir tavırdaydı.
Daha fazla dayanamayarak kapıyı hafifçe açtım. İkisi de bana döndüğünde yüz ifadeleri bir anda değişti. Şaşkınlık, telaş ve sanki bir şey yakalanmış gibi bir hava vardı odada. İlk anda aklıma gelen en kötü ihtimaller olmadı belki ama, yine de bir şeylerin ters gittiğini o bakışlardan anlamıştım.
“Ne konuşuyordunuz?” diye sorduğumda, ikisi de aynı anda farklı cümleler kurmaya çalıştı. Kocam “Annenle sana doğum günü sürprizi konuşuyorduk” dedi, annem ise “Evdeki bazı konular hakkında…” diye başladı ama cümlesini bitiremedi.
O an içimde bir şüphe belirdi. Konu ne olursa olsun, neden yatak odamızda, hem de böyle bir gizlilikle konuşulurdu ki? Olay büyümeden konuyu değiştirdim ama içimde kalan huzursuzluk kolay kolay geçmedi. Her şeyin cevabı olmayabilir ama bazen bir bakış, bir sessizlik ya da bir anda kesilen konuşma çok şey anlatır.
O günden sonra hem eşime hem de anneme karşı daha dikkatli oldum. Belki gerçekten masum bir konuşmaydı, belki de benim bilmemem gereken bir şey vardı. Ne olursa olsun, insan bazen gördüğünden çok sezdiğiyle yüzleşir.