Her sabah, tam aynı saatte, yaşlı emeklinin verandasının önünde taze bir somun ekmek beliriyordu

plastikte, parlak bir etiketi olan bir fırından. Adı tanıdık değildi; sanki başka bir ülkeden gelmiş gibi. Emekli önce komşularının düşünceli olduğunu düşündü; yalnızlık çektiği günlerde birinin yardım etmek istemesi hoşuna gitmişti.
Ama hiç yemedi bu ekmekleri. İçinde bir tuhaflık vardı. Tanıtım falan olduğunu düşündü, belki sosyal hizmetler yeni bir yardım programı başlatmıştır diye umut etti. Ne var ki çevresindekiler hiç bu konuda bir şey duymamıştı. Zamanla şüpheler çoğaldı: ekmeğin ambalajı, zamanlaması, kimden geldiği…