Büyükanne gitmen gerek annemle babam bugün seni bir huzurevine yerleştirmeyi planlıyor,

Adım Martha Benjamin ve 57 yaşında insan doğasının en kötüsünü gördüğümü sanıyordum. Yanılmışım. Bir salı sabahıydı dünyam kendi ekseninde eğildi. Geniş Charleston evimin mutfağındaydım, yedi yaşındaki torunum Tommy için krep yaparken mırıldanıyordum. Geçtiğimiz altı ay boyunca oğlum David ve eşi Jessica ile birlikte yaşıyordum ve son ticari girişimi başarısız olduktan sonra onlara “kaba patch”’de yardım ediyordum.
Aniden bacaklarıma küçük kollar dolandı. tommy’nin gözyaşlarıyla dolu parlak mavi gözlerini görmek için aşağıya baktım. “Büyükanne,” fısıldadı, sesi titriyordu, “gitmen gerekiyor. Şimdi.”
Kalbim durdu. “Ne demek tatlım?”
Anne ve babasının ’ sessiz seslerinin taşındığı merdivene doğru baktı. “Bugün ailem seni huzurevine gönderiyor. Onları telefonda duydum. Minibüsün bu öğleden sonra geleceğini söylediler.”
Tahta kaşık elimden düştü. Her başarısızlıkta desteklediğim oğlum, dünkü gazete gibi beni bir kenara atmak üzereydi.
“Emin misin Tommy?” Onun seviyesine diz çökerek sordum.
Başını salladı, gözyaşları döküldü. “Babam çok yaşlandığını ve bazı şeyleri unutabileceğini söyledi. Ama Büyükanne, her şeyi hatırlıyorsun! Doğum günümü ve turşu sevmediğimi hatırladın!”
Kalbim aynı anda paramparça oldu ve sertleşti. Yemek yapıyordum, temizlik yapıyordum ve yiyecek parasını kendi paramla ödüyordum. Bilmedikleri şey—Onlara hiç söylemediğim şey, hakkındaydı 22 milyon dolar çeşitli anlatımlarda, rahmetli babalarıyla evliyken sessizce kurduğum bir imparatorluk. Benim sadece “rahat olduğumu düşünüyorlardı.” Hiçbir fikirleri yoktu.
“Tommy,” Gözyaşlarını silerek usulca dedim. “Odana git ve oyna. Annene babana konuştuğumuzu söyleme, tamam mı?”
“Seni tekrar görecek miyim büyükanne?”
Alnını öptüm. “Tatlım, beni herkesin beklediğinden daha erken göreceksin.”
Üst katta kaybolurken, onları eskiden çalışma odam olan yerde duyabiliyordum.
“Jessica, tesisin onu bu öğleden sonra götürebileceklerini söylediğini söyledi. “Mükemmel zamanlama.”
“Bu konuda kendimi kötü hissediyorum dedi David, sesinde gerçek bir inanç yoktu. “Ama o bir yük haline geliyor Jess. Ve dürüst olmak gerekirse, eve ihtiyacımız var. O gittikten sonra nihayet.”’i yenileyebiliriz